Doğum sonrası depresyon

Değerli Anneler,

Bu mesajı, henüz 2 hafta-12 ay içinde ilk kez doğum yapmış annelere ulaşıp, onların önemli deneyimlerini öğrenmek amacıyla yazıyorum. Tez çalışmamın bir parçası olarak, sizlerin bu süreçteki deneyimlerini anlamak ve daha iyi bir destek sağlamak için bir çalışma düzenliyorum.
Çalışmanın amacı:
Bu anket, annelerin ilk doğum süreci ile ilgili yaşadıkları duygusal, fiziksel ve psikolojik değişimleri anlamaya yöneliktir. Katılımınız, bilimsel çalışmalara değerli bir katkı sağlayacak ve gelecekteki annelere daha iyi hizmet verebilmesi için önemli bir temel oluşturacaktır.

Çalışmanın süresi:
Anketi doldurmanız yaklaşık 10-15 dakika sürecektir. Verdiğiniz cevaplar tamamen anonim olacak ve sadece bilimsel araştırmalar amacıyla kullanılacaktır.

Neden katılmalısınız?

Değerli deneyimlerinizi paylaşarak, toplumda diğer annelere faydalı olabilecek bilgilerin bir parçası olabilirsiniz.
Katılımınız, bilimsel çalışmaların daha sağlam temellere dayanmasına yardımcı olacaktır.
Anket anonimdir ve kişisel bilgileriniz asla ifşa edilmez.
Katılım tamamen isteğe bağlıdır, bu yüzden ne zaman isterseniz katılmayı sonlandırabilirsiniz.
Link: https://docs.google.com/forms/d/e/1…p0h22cuKdJc_RAbJT68_Fny-Q/viewform?usp=header

Eğer sorularınız olursa, lütfen çekinmeden bana ulaşabilirsiniz.

[Alaz Katılımcı ⋅ 02.05.2025 ︙ Bildir]

İlk kez anne olarak kısa ve öz anlatayım ilk hamile kaldım istemedim hatta aldırmayı düşündüm sonra vaz gectim ama istemeyerek HAMİLELİK devam ediyordu doğum yaklaştı ve doğumda ameliyat olduğumda bebeği bile görmek istemedim. İlk gördüm bişe hissetmedim çok duygusallık var ama bu bebek benim mi ya filanvb şeklinde sorular sordum sürekli diyip durdum sonra 3 ay gecti  bu ay arasında esinin desteği hiç yok  hiç bir bilgin yok gerçi esim umrumda değildi yeterki bebeğe doğru bakabilme için bir yardım lazım ilk anneler için kesin ve net çünkü uykusuzluk hadsefalarda bilgisizlik almış basını gidiyor sütüm varmış ama bebek ağlayınca acıktığı içinmiş ağlıyor onu bile akıl edemeyecek kadar acemi ve salaktım. Şimdi 7 Aylık ve her o uç ayda bana destek vermediği için eşime hakkımı helal etmiyorum. Ailemle bile görğştğrmeyip onları istemeyip benim zorla bakacaksın yapacaksın baskısı altında kalıp onu dinlediğime binpişmanım benim bebeğim bunları haketmiyordu şimdi birçok şeyi gördüm yasadım üç ay sonra sabredemeyip evden kaçıp bebeğimle ailemin yanına gittim ve bebeğimi artık tanıyorum  bir anda ona çok bağlanmışım her dışarı çıkıyorum bir an önce eve gidiyorum onu öpüyor kokluyorum aşırı özlüyorum. Geriye baktığımda hiçbir şey bebeğimden önemli değil ve hergun daha çok zaman gecirseymişim diyorum bir baba sadece çocuğu sevip onun ihtiyacını karşıladığı zaman baba olmuyor baba olmak için eşine destek vereceksin sonra erkek cocuk anneye bağlı olur deme cunku anneye iten sizsiniz çocuk anne baba tercih yapılmaması gerekir ikiside ayrılmaz parça a olarak bilmeli kafasında anne baba ayrımını yapmayacaksınız.

Alıntıla